Brinkhuis Blog – gastblogger Robert Hooijberg over de dorpslunch
In het Brinkhuis Blog plaatsen we ingezonden blogs over het Brinkhuis. Dit keer een artikel van Robert Hooijberg over de Dorpslunch van de Rotary in Laren. Robert Hooijberg start een opleiding in journalistiek en is vrijwilliger bij het Brinkhuis. Robert schrijft regelmatig over de contacten die hij heeft met bezoekers van het Larense gemeenschapshuis.
Ook een artikel op deze site? Inzendingen kunt u sturen naar publiciteit@hartvanlaren.nl
Tweedjasjes, pochetjes en een verdwaalde hoed
Op zondagmiddag werd er in het Brinkhuis een ‘Larense Rotary lunch’ georganiseerd. Een lunch waarvoor iedereen zich mocht aanmelden en waar er van de 200 gereserveerden, 191 ook daadwerkelijk kwamen.
Ik was er als vrijwilliger aan het werk en aanschouwde het Larense publiek met interesse. De organisatie hield vooraf de ‘buienradar’ angstvallig in de gaten: “Ik heb ieder haf uur wel even zitten kijken”, werd mij verteld. Uiteindelijk was er geen wolkje te bekennen en leek de lente nu dan echt zijn intrede te maken.
De tweedjasjes, pochetten, jurkjes en zelfs een verdwaalde hoed waren uit de kast getrokken. Ik merkte dat de mix tussen vrijwiligers en gasten vervaagde toen de soep werd opgediend, aan helpende handjes geen tekort. In de bieb zag ik ook een Oekraïens gezin met hun kinderen zitten. Net als ik hadden zij een T-shirtje aan en leken zich prima te vermaken.
Na de lunch zou er ook nog een borrel plaatsvinden aan statafels. Hier was de verwachting dat de mensen ook wat meer zouden mengen. Uiteindelijk had ik dit niet meer meegemaakt en ik liep iets na tweeën het Brinkhuis weer uit. Toen de automatische schuifdeuren achter mij dichtgingen werd ik aangesproken door een ander publiek, een groepje meiden: “Werkt u hier? Wij zouden graag willen leren maar de deur is dicht.”. Ik dacht dat dit wel mogelijk moest zijn dus wilde even met ze meelopen. “Bij ons gaat de deur niet open”, zei ze. “Bij mij wel.” Ik kwam er per slop van rekening net doorheen dus ik zou het ze wel even laten zien. Maar natuurlijk ging de deur niet magisch voor mij open. “Uhm ja, dan kan ik jullie ook niet helpen”. Op maandag bleek de bieb gewoon weer open om te studeren.
